کشف چگونگی ارتباط بیماری آلزایمر و دیابت
11 ژانویه 2016- در سالهای اخیر، بسیاری از مطالعات اپیدمیولوژیک ارتباط بسیار نزدیک دیابت و بیماری آلزایمر راثابت کرده اند. در واقع، گفته شده است که دیابت یک عامل خطر مهم برای بیماری آلزایمر و دمانس عروقی است که هر دو از عوامل اصلی زوال عقل هستند.گروهی از محققان دانشگاه کادیز، به رهبری دکتر مونیکا گارسیا-آلوزا به تجزیه و تحلیل تاثیرات انواع مختلف دیابت - دیابت نوع 1 و 2- بر وضعیت سیستم عصبی مرکزی یا بدتر شدن این سیستم در جهت بروز زوال عقل پرداختند.
راموس رودریگز دانشجوی دکترا در کادیز می گوید: برای این منظور، ما مدل های جدیدی از حیوانات در آزمایشگاه پرورش دادیم، که نماینده ی سنین مختلف بودند. این نتایج از آمیختن مدل های دیابت با مدل های آلزایمر به منظور تعیین چگونگی پیشرفت هر دو بیماری در مراحل مختلف حاصل شد. جدا از تولید این مدل های جدید و منحصر به فرد در جهان، بخشی از کار ما بر آنالیز تاثیرات منفی دیابت نوع 1 ( با مقدار انسولین بسیار کم ) و دیابت نوع 2 (با مقاومت به انسولین و مقدار بالایی از انسولین)در ایجاد دمانس عروقی و تشدید آلزایمر متمرکز بود، زیرا آنها با فسفوریلاسیون شدید پروتئین تائو منجر به تولید اشکال محلول و سمی تری از بتا آمیلوئید می شوند. این دو از ویژگی های تیپیک نوروپاتولوژیکی این بیماری هستند.بنابراین، برای محققان روشن شد که انسولین دارای یک محدوده ی غلظت است که باید کاملا مانیتور شود اگر میزان انسولین در بدن شما در این محدوده نباشد، بروز مشکل در سیستم عصبی مرکزی آغاز می شود.
علاوه بر این، تولید این مدل های جدید برای دانشمندان امکان بررسی رابطه بین زوال عقل و دیابت را در مراحل مختلف تکامل فراهم نمود. دکتر Allozaمی گوید: در حقیقت تاثیر آلزایمر و دیابت دوسویه است ابتلا به آلزایمر ویژگی های متابولیکی بدن را بدتر و در همان زمان، تغییرات متابولیکی بر سیستم عصبی مرکزی تاثیرات منفی برجا می گذارد.
در دانشکده ی پزشکی دانشگاه کادیز، محققان موفق به دیدن آتروفی مغزی مرتبط با سن در این مدلها شدند که تا کنون مشاهده ی آن بسیار دشوار بود. دکتر Allozaمی گوید: در واقع، ما توانستیم تایید کنیم که آتروفی مغزی تا حدودی به دلیل مرگ اکثر نورونها بوده و تراکم خارهای دندریتیک در معرض خطر هستند.
این کار، در سه مقاله های مختلف، یکی در مجله the Molecular Neurobiology review journal و دو مقاله ی دیگر درPsychoneuroendocrinology به چاپ رسیده است، در این مطالعات مشخص گردید که اگر دانشمندان بتوانند بر یکی از جنبه های مذکور نظارت نمایند، قادر خواهند بود مشکلات متابولیکی و یا مشکل اصلی را متوقف کنند. دکتر Allozaمی گوید: اکنون، ما در حال آزمایش جایگزین های درمانی مختلف برای بررسی امکان دخالت در مراحل ضمنی بیماری و یا حداقل، حذف اثرات منفی این بیماری هستیم ، این پروژه هسته ی اصلی پایان نامه ی دکترای خانم ماریا دل کارمن اینفانته خواهد بود.
منبع: